اما بازم دوسم داری

تقریبا کل هفته ی گذشته رو مهمون داشتم، تو این مدت دخترم از دیدن مهمان ها لذت می برد و با کوچکترین اشاره ای نظرش به طرف اونا جلب می شد و باهاشون بازی می کرد، با دست و پای کوچیک و خواستنیش به طرف اونها می رفت، می خندید، هیجان زده می شد، در کل زیاد به من توجه نمی کرد زیاد که چه عرض کنم تقریبا اصلا!منی که عاشقانه و با تمام وجودم دوسش دارم منی که علاقه ام بهش با توجه اوم مهمونها بهش قابل قیاس نبوده اما دخترم پاره ی تنم جذبشون می شد و فقط برای خواب یا رفع گرسنگی برام بیتابی می کرد و باید بگم که دلم گرفت و ناخوش شدم از این اتفاق. اما واقعیت تلخ تر اینه که من به مراتب غافل تر  از دخترم هستم نسبت به اونی که از من خیلی خیلی مهربونتره ، اونی که میگه فاطمه خانومم همه ی دنیا رو با تمام متعلقاتش از کوهها و درختها تا کهکشونها همه و همه رو برای راحتیه تو آفریدم چون دوست دارم اما تو بجای اینکه عاشق من باشی رنگ و لعاب دنیا رو مینی و مثل همون مهمونها ی چند روزه ی خونه ی ما که رفتن این چند روزه دنیا هم میگذره ولی اون چیزی که می مونه منم و خودت، پس بیا و بنده ی خوبی باش بیا و عاشق باش بیا...

راستش از بی معرفتیم نسبت به خدا شرمنده شدم.

یا علی(این متن رو تو هفت ماهگیت نوشتم)