غیبت کبری
بعد از یه غیبت طولانی دوباره برگشتیم به این خانه.حرفهای زیادی برای گفتن داریم که به گمانم باید کم کم واردشون بکنیم، اما یه چیزی تو گلوم گیر کرده که باید الان بگمش ۱۱ ماه رشد کردم، بزرگ شدم،نفس کشیدم هر لحظه اش رو با فرشته ی مامان، با موجودی که دستهای کوچیکی داره اما دلش و زیبایی نگاهش به پهنای آسمونه. خوشحالم که خدا این افتخار رو بهم داده که مامان این فرشته ی زیبا رو باشم.
یا علی
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی